19 Years Old Ραψωδία!!!!!!!

Επί τόπου ποίησις ΙΙ

Η στιχουργική ασυδοσία εμού και του Ορφέως συνεχίζεται.

Ιδού:

"Το αίσθημά μου είναι μεγάλο,
θέλω στον κώλο να σ' το βάλω,
να σε γαμώ και να φωνάζεις
"Γκάβλα μου στ' άστρα μ' ανεβάζεις!"."

~

"Η σχέση μας είναι θρησκεία,
το σεξ δεν είναι αμαρτία,
κι η σηκωμένη μου ψωλή
κοιτάει προς την ανατολή."

~

"Έλαβα χτες ένα ημαίηλ για χάπι μαγικό,
θα κάνει λέει τον πούτσο μου μεγάλο και τρανό.
Τώρα που δε μ' αγάπαγες πικρά θα μετανοιώσεις,
τ' αγόρασα απ' το ημπαίϋ αβέρτα στις εκπτώσεις,
κι ευθύς ο πούτσος μου άναψε, φρικτός και τρομερός,
και τρέμει όταν σηκώνεται και γης και ουρανός."

~

{Μ' αρέσει αυτό που εικάζω πως θα νοιώσει κάποιος αν διαβάσει το σοβαρό μου ευλόγιον, και μετά διαβάσει τις συμμετοχές μου στις Τρελές.]

Επί τόπου ποίησις

Μετά από πολύμηνη απουσία, δειλά-δειλά* επιστρέφω στις Τρελές, ή επιστρέφουν αυτές σε μένα - κάτι απ' τα δύο. Ή και τα δύο, τέλος πάντων.

Παραθέτω λοιπόν μερικά αυτοσχεδιαστικά στιχάκια που γεννήθηκαν σ' έναν παροξυσμό βλακείας εμού και του Ορφέως. Συνήθως γελούσαμε πολύ και δυσκολευόμασταν να τα απαγγείλουμε.

"Αν κάποια μέρα με αφήσεις, εγώ θα σε καταραστώ ποτέ σου να μην ξαναχύσεις αν δε γαμάς μικροαστό."

"Αν κάποια νύχτα στην αγάπη μου δώσεις εξιτήριο, θα σου σερβίρω το πρωί κορν-φλέικς με δηλητήριο."

"Αν ο μεγάλος σου έρωτας κομμάτια γίνει όλος, να πλυμμηρίσεις στο σκατό και να σ' ανοίξει ο κώλος."

"Το χέρι σου θα σου ζητώ, και θα κρατώ τουλίπες, γιατί εσύ μου χάρισες τις πιο ωραίες πίπες."

"Αγάπη μου πεθύμησα να σε γαμώ στον κώλο όπως παλιά το κάναμε κάθε πρωί στο μόλο."

"Τα μάτια σου τα όμορφα αν σ' τα γουρλώσει άλλη, θα σου τα βάλω να τα φας μ' ένα χρυσό κουτάλι."

~



*με πρώτη εμφάνιση στη συνεργασία με τη Ραψωδία που βρίσκεται στο post ακριβώς κάτω απ' αυτό

Η Βροχή

«Σήμερα βρέχει και το προσέχω, άρα δεν μπορεί νά 'χει και τόσο άσχημο καιρό καθημερινά στην Ολλανδία. Ώρα για μπάφους», σκέφτηκε χαρούμενος, και πήγε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσει μερικά ολλανδικά πατατάκια. Καλογυαλισμένα πατατάκια, λουσμένα στο φως της βροχερής μέρας. Το μόνο που έλλειπε ήταν το χαβιάρι κατσαρίδας – μικρά μικρά κατσαριδοαυγουλάκια, το ένα δίπλα στο άλλο, συνεταγμένα και πατικωμένα όμορφα όμορφα μέσα σε ένα μικρό χαριτωμένο βαζάκι. «Θα πέσει και θα σπάσει αυτό το βαζάκι, όπως όλα τ' άλλα...» σκέφτηκε. Ανάμεσα σε αυτά όμως, ήταν και το πολυπόθητο αντικείμενο, κάτι που χρόνια τώρα δε μπόρεσε ποτέ να βγάλει απ’ το μυαλό του. Σκεφτόταν τα πατατάκια. Αλλά όχι μόνο αυτά. Επρόκειτο για ένα πανάρχαιο δημιούργημα, εξαιρετικής δύναμης κι ανεκτίμητης αξίας. ‘Κλινγκ-κλανγκ-ντινγκ’, έκαναν τα νομίσματα στα σακιά του μυαλού του. «Πρέπει να βγάλω επιτέλους αυτό το πράγμα απ το κεφάλι μου», σκέφτηκε. Θα μπορούσε να αγοράσει με αυτά ό,τι ήθελε, ακόμα και βάφλες. Τι υπέροχο γλυκό, είχε να φάει κάτι τέτοιο από τότε που ήταν μικρός και η μαμά του έφτιαχνε πρωινό για όλους. Αλλά πιο πολύ σκεφτόταν τις βάφλες που θα κρατούσε για τον εαυτό του. Δεν είχε χρόνο να σκεφτεί και οποιονδήποτε άλλο άλλωστε, έπρεπε να δράσει, κι έπρεπε να το κάνει γρήγορα. Περπατούσε και δεν πρόσεχε τον κόσμο γύρω του. Πολύ μεγάλη ατυχία, δε μπορούσε να το βρει πουθενά. Τελικά έχει κάτι περίεργο η βροχή σ' αυτή τη χώρα, μάλλον θα φταίνε τα πολλά ναρκωτικά.


Αποτέλεσμα δημιουργικής συνεδρίασης μεταξύ Αταλάντης και εμού.

The L Word

Oink και γυριστές ουρές ( μεταξύ μας, είναι λίγο μπιεχ..)

Κι άλλα περί γουρουνιών

(15:59) Blake Maximize: gourounia tzitzikia einai kati polu xontra tzitzikia btw
(15:59) Ραψωδία: χαχαχαχα
(15:59) Ραψωδία: τζιτζικογούρουνα
(15:59) Ραψωδία: γουρουνοτζίτζικα
(15:59) Blake Maximize: to prwto
(16:00) Ραψωδία: όχι
(16:00) Ραψωδία: το πρώτο
(16:00) Ραψωδία: είναι γουρούνια σαν τζιτζίκια
(16:00) Ραψωδία: το δεύτερο είναι τζιτζίκια σαν γουρούνια
(16:00) Ραψωδία: παίζει ρόλο η σειρά
(16:00) Blake Maximize: kala :P
(16:00) Ραψωδία: στο τέλος πάει το original species
(16:00) Ραψωδία: :P
(16:00) Blake Maximize: nai alla
(16:00) Blake Maximize: to tsixlopouli px
(16:01) Blake Maximize: den einai mia tsixna san pouli
(16:01) Blake Maximize: ...oute mia tsixla
(16:01) Ραψωδία: αυτό σου λέω
(16:01) Ραψωδία: ότι το πουλί πάει στο τέλος
(16:01) Blake Maximize: ah swsta
(16:01) Ραψωδία: και προσδιορίζει το είδος του ζώου
(16:01) Blake Maximize: tha itan poulotsixla
(16:01) Ραψωδία: δε θα έλεγες με τίποτα πουλότσιχλα
(16:01) Ραψωδία: χαχαχαχα
(16:02) Ραψωδία: τι σκατά ζώο θα ήταν η πουλότσιχλα;
(16:02) Blake Maximize: ASXIMO
(16:03) Ραψωδία: Sent an ink message:

Oink γιατί χανόμαστε

Από δω η Νορά, το κατοικίδιο γουρούνι xD

ΠΟΤΕ μην κολλάτε στη Holy όταν φεύγει απ'το κλαμπ και είναι κουρασμένη...

Ποτέ, ποτέ ,ποτέ! Διότι η Holy(αν και κουρασμένη),δεν χάνει ποτέ την όρεξη και την αγάπη της για τις ατάκες...χεχε..

(Σάββατο. Είχαμε πάει με το Τζορντανάκι στο κλαμπ ενός φίλου μας στο Πόρτο Ράφτη, αλλά επειδή τα ‘χαμε φτύσει όλη μέρα και την επομένη έπρεπε να ξυπνήσουμε μια αξιοπρεπή ώρα και να πάμε στη παραλία, είπαμε να φύγουμε νωρίς. Κατά τις 2 λοιπόν, σηκωνόμαστε να φύγουμε. Εγώ πηγαίνω να πληρώσω, όταν ξαφνικά -ή μάλλον επιτέλους το αποφάσισε- πλησιάζει ένας (ωραίος)τύπος που μας κοιτούσε 2 ώρες, καμαρωτός-καμαρωτός, μ’ένα χαμόγελο ως τ’αυτιά και μια έκφραση απόλυτου ενθουσιασμού. Πού να ‘ξερε....) :

(Αυτός): –Γειά σου κούκλα, τι κάνεις?

(Βιβή:) -Φεύγω. Εσύ?

(Αυτός): – Τι, φεύγεις κιόλας? Από τώρα? (το χαμόγελο ατσαλάκωτο)

(Βιβή:) – Τι να σου κάνω ρε φίλε, άργησες! Το ήπια ήδη το σφηνάκι που θα κέρναγες.

(Αυτός): – Μα έλα τώρα! Φεύγεις πριν γνωριστούμε? Κάστε λίγο ακόμα! Έεελα..

(Βιβή:) – Τι να σου πω, άμα το ‘θελε η μοίρα θα γνωριζόμασταν, αλλά είσαι άτυχος, τώρα φεύγω.

(Αυτός): – Μα είναι άδικο! Πριν προλάβω να σε γνωρίσω και μου φεύγεις? Ε είναι πολύ άδικο!

(Βιβή:) – Έλα ντε? Ούτε στο δικαστήριο να ήμασταν! Άστο ρε φίλε...

( Ε, και σ ‘αυτό το σημείο ήρθε από δίπλα ο φίλος μας –αφού του έκανα νόημα ότι δε γουστάρω- και του λέει “ Έλα φίλε, δε σε παίρνει..Έλα, πήγαινε στο τραπέζι σου, τα κορίτσια φεύγουν. Έλα έλα...”)

LOL!

Κατά τ’άλλα το weekend είχε πολύ πλάκα: Το προυνό ταϊσαμε τις κότες (30 παρακαλώ), βγάλαμε φωτό τα 10 μωρά παπάκια(άχουτα...σκέτη γλύκα! Αναρωτιέμαι πώς θα είναι τα Pygmy Puffs...), φάγαμε κοτολέτες (τι ειρωνία! I know.) και βέβαια πήγαμε παραλία, όπου, παρ’όλο που από τη μιάμιση ώρα που κάτσαμε, την μία ώρα είχε σύννεφα, εμείς ΠΗΡΑΜΕ χρώμα! (να ακούν κάποια γαλακτοκομικά που κυκλοφορούν εδώ τριγύρω..σε σχήμα ψαριού...χιχι)

Σημ: Το "Βιβή" είναι το "πειρακτικό" μου..Δηλαδή έτσι με λένε η Ραψωδία και η Μell για να μου τη σπάνε..όχι ότι αυτό είναι το όνομά μου.τς τς...

* ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΤΕ: Σήμερα γιορτάζει το ψαράκι μας!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΨΑΡΟΥΛΙΝΙ! *

Ιδού τι μπορεί να πάθει μία καρδιά στα χέρια μου..

"Μήπως υπάρχει κάποιος μελλοθάνατος εδώ μέσα που θέλει να είναι πολύ πεθαμένος για όλη του τη ζωή;"

XAXAXAXAXAXAXAXAXA!!!

Xαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!

(somehow, words are of extreme difficulty right now......xaxaxa...)

Έτσι(κλασσσικά) ή Γιουβέτσι(που κράτησε 4 μέρες)???

HELP!

Boηθείστε με να αποφασίσω:

Το μεν "έτσι" είναι βολικό, μπασκετικό(3 φορές τη βδομάδα),

kinda "Brazilian", επιμελώς-ατημέλητο και, lets face it, είναι το φυσικό.(respect στη φύση you guys..)

To δε "γιουβέτσι", τι να πώ,

πολύ μ'αρέσει, αλλά κρατάει το πολύ 3-4 μέρες,

και μόνο αν το προσέξεις αρκετά.

(θυμηθείτε και το παρακάτω post...snif...)

Θέλω επιστημονικές, έγκυρες-έγκριτες προτάσεις...!

TOMBOYS UNITED !!!

ΧΑ!

Αυτό είναι για όλα τα Τomboys out there...

ΚΑΤΩ ΟΙ BARBIES!!! Θα σας πατάξουμε!

Ναι κυρίες και κύριοι, εμείς, τα γνήσια tomboys, είμαστε περήφανες! We are smarter, fitter, tougher, and hotter in bed...(επιστημονικά εξακριβωμένα).

Και θα δείξουμε ποιές είμαστε! ΙΔΟΥ!

(Πήρα το θάρρος....)

Και δεν θα μπορούσα ποτέ να παραλείψω μια αναφορά στο καλύτερο δίδυμο περιφεριακών των Βορείων προαστίων... Αριστερά, το λατρευτό μου "Τζορντανάκι", και δεξιά, moi, το Πιπενάκι! (ενίοτε και πιπινάκι). Είμασταν σαν ένα. Βρισκόμασταν με κλειστά μάτια! Χα! Σκέτη μαγεία όποτε παίζουμε συπαίκτριες...Φοβού, άντρες!

Επίσης, έχουμε συμωνήσει να κάνουμε διπλό γάμο. (Αγόρια, είμαι ξανά ελεύθερη, πολιορκήστε με...)!

WE SHALL RULE THE WORLD, SISTERS !!!

Αν βάλω το δαχτυλάκι μου μέσα στο ματάκι μου..

Why we love the 80s part 7

Last but not least...

Why we love the 80s part 6

I'm an addict.

hippo+mell = love

Why we love the 80s part 5

Some more and some requests ;)
Sorry για τα Πολωνικά Mell...

Εν όψει eurovision..ας θυμηθούμε τα παλιά..Greece 1987, σπουδαία χρονιά!

Why we love the 80s part 4

It's never ending

Why we love the 80s part 3

Some more classics:

Why we love the 80s part 2

More of it!

Why we love the 80s part 1

Enjoy!

Mέρος Τέταρτο : Το Συμβούλιο

Την επομένη, ο Λαυ-ρας συγκαλεί επειγόντως ένα entire-family meeting στην έπαυλη, προς εξιχνίασην του μυστηρίου της διπλόφοδρης βρακός...Κατεύθασαν όλοι, από την μανιοκαταθλιπτική άγαμη ξαδέρφη της Έβελυν, Αντιγόνη, μέχρι τον κύριο “Ζ” ,μπατζανάκη του Λαυ-ρα(γνωστό και ως Ζερβοχέρη, Ζερζεβούλη, διάσημο οργανοπαίκτη του ζουρνά...), που φέτος χρησιμοποιεί / λανσάρει κρέμα προσώπου «αιώνιος εκδικητής». Και φυσικά, από αυτήν τη ζεστή οικογενειακή μάζωξη δεν θα μπορούσε να λείπει ο...

{Έβελυν}- Αχ,γιατί βρε Λαυ μου? Γιατί κάλεσες και τον θείο Μαέβιο???
{Λαυ-ρας}- Επέμενε πως έχει βρει την απάντηση! Λέει πως το ζήτημα είναι κάτι παραπάνω από απλό.
{Έβελυν}- Μα αφού ξέρεις ότι δεν στέκει πια στα καλά του τώρα που γέρασε!Ουφ..τελοσπάντων, ας ελπίσουμε ότι θα κάτσει ήσυχος...
Ο Λαυ-ρας, μετρώντας να δει αν ήρθαν όλοι, αποφασίζει να ξεκινήσει το συμβούλιο.
{Λαυ-ρας}- Εεμ..*hem hem*, (σπαστικό καθάρισμα λαιμού που μοιράζεται με την αδερφή του, Δολόρη, επίσης παρευρισκόμενη.), αγαπητοί συγγενείς, όχι-φίλοι, ερωμένες & ερωμένοι, προικοθήρες & ζιγκολό, καλωσθήλθατε. Όπως ξέρετε, δε σας καλέσαμε εδώ γιατί μας λείψατε – οπότε μη περιμένετε να σας ταΐσουμε κιόλας – ,αλλά επειδή κάποιος έκλεψε ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ βράκα του παππού μας! Και το εννοώ αυτό. Δεν είχε άλλη ο συγχωρεμένος!
{Έβελυν}- Και όποιος μπορεί να μας πει και γιατί είχε διπλή φόδρα, θα του δώσουμε ένα γλυφιτζούρι από την προσωπική συλλογή της γιαγιάς. That’s right.
(Ωωω...ππςς...φφςςς! Γενικός ενθουσιασμός.)
{Λαυ-ρας}- Θα κάνουμε μια γύρα clock-wise, και θα πει ο καθένας τη γνώμη του για την εξαφάνιση... Άντε, γιατί άφησα και τη πουτάνα στη μέση..

(Και ξεκινούν...)

{θείος Ρούφους}- Πιστεύω πως για να φτάσουμε εύκολα και αβασάνιστα στη λύση, πρέπει αρχικά να σκεφτ-
{κύριος “Z”}- Άσε μας ρε Ρούφους! Βλακεία θα πεις πάλι. Εδώ πήγες και παντρεύτηκες λεσβία..({Δολόρη}- Πώς τολμάς!) .Άϊ να βρεις εκεί τη λύση και μετά τα λέμε...
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα νυμφεφθώ? Μήπως αν γίνω κι εγώ λεσβία?
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε τη νύφη..
{Έβελυν}- Εσένα Αντιγόνη μου, σου έχω πει ποιο είναι το προβληματάκι σου. Φοράς πολύ πασσέ ρούχα, χρυσή μου. Γιατί δε λέω, μπορεί οι γκέτες με μουσταρδί κελεμπίες να ήταν της μόδας στα 80’s, αλλά, θέλω να πω, τότε ακόμα πίστευαν ότι η Μαντόνα ήταν παρθένα! Αλλάζουν οι εποχές καλή μου, πρέπει να ανανεωθείς. Εγώ θα σου πρότεινα να δοκιμ-
{Λαυ-ρας}- Στο θέμα μας!! Πού-πήγε-η-βράκα? Θείε.
{θείος Μαέβιος}- Το λιβάδι το έφαγε η αγελάδα..
{Έβελυν}- Ναι...μήπως έφαγε και τίποτα άλλο η αγελάδα θείε? Καμιά βράκα? Διότι αλλιώς δεν μας βοηθάς και πολύ..
{θείος Μαέβιος}- Μα, τώρα που το λες αγαπητή μου, πάντα μου έδινες την εντύπωση αγελάδας..οπότε, ναι. Ναι ναι, γιατί όχι? Μπορούμε εύκολα να πούμε ότι τη βράκα την έφαγε η «αγελάδα»..Χο χο..!
{Έβελυν}- Quoi??!!
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε την αγελάδα..
{Μπάρμπα-Στάθης}- Βρε παιδιά, γιατί δε ψάχνουμε στην κατάψυξη?
{Έβελυν}- Τι υπονοείς θείε??? Ότι ΕΓΩ, η ξακουστή Evelyn Vaca de la Vache Μόσχου – Σάβρα, μοιάζω με αγελάδα?!?!
{Λαυ-ρας}- Επίσης υπονοεί ότι εσύ έκλεψες τη βράκα.
{θείος Bill}- Και ότι θα σε σκοτώσουμε.
{Αντιγόνη}- Ω τάφε...
{Μπάρμπα-Στάθης}- Και ότι μετά θα σε βάλουμε στην κατάψυξη.
{θείος Μαέβιος}- Ω, είδες αγαπητή μου Έβελυν, πόσα πολλά μπορεί να πει ένας πραγματικός καλλιτέχνης, χωρίς καν να χρειάζεται να τα πει...!
{Έβελυν}- ..μα...μα....
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα γίνω μαμά?
{Έβελυν}- Πώς τολμάς θείε? Πώς είναι δυνατόν? Γιατί να κλέψω τη βράκα? Και τέλοσπάντων, ποιός εδώ μέσα πιστεύει ότι μοιάζω με αγελάδα??
{θείος Μαέβιος}- Μα αγαπητή μου Έβελυν, δεν χρειάζεται να μοιάζεις με αγελάδα. Τέχνη δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις,τέχνη είναι αυτό που νιώθεις..Και σαν γνήσιος καλλιτέχνης που είμαι, μπόρεσα στη στιγμή να νιώσω την ενοχή στην αύρα σου, ΙΔΙΑ (ως τη τελευταία λεπτομέρεια) με εκείνη που αναδύει μια αγελάδα όταν έχει μόλις φάει ολόκληρο το λιβάδι, μη αφήνοντας το παραμικρό χορταράκι για τις υπόλοιπες... Ω, μα είναι τόσο απλό...

(ολόκληρο το συμβούλιο σωπά μετά από αυτό το λογίδριο..)

{θείος Μαέβιος}- Πραγματικά, δεν βρίσκω λόγο να επεκταθούμε περισσότερο. Δεν ήρθα άλλωστε γι’ αυτό εδώ. Και τώρα αφήστε με να σας ζωγραφίσω αυτό που κρυβόταν στη διπλή φόδρα της βράκας...Δολόρη, βγάλε έξω τον δονητή..

Τρίτο Μέρος: Η έκπληξη

Η πλούσια αρχοντογυναίκα κάθεται στα νοτιοανατολικά της διαμερίσματα, ενώ τρεις γιαπωνέζες της κάνουν μανικιούρ, πετικιούρ κ της βγάζουν τα φρύδια. Ξαφνικά ακούγεται το χαρακτηριστικό τιτίβισμα του αφρικανικού παπαγάλου που ανακοινώνει την άφιξη του άνδρα της, δηλαδή του πασίγνωστου επιχειρηματία, μαφιόζου, κοιλαρά Λαυρέντη Σάβρα, γνωστός στην πιάτσα κ ως Λαυ-ρα ( εξ ου κ το φωτιά κ λαύρα..)
Ο Λαυρέντης μπαίνει μέσα στη σουίτα της γυναίκας του φορώντας ένα τιρκουάζ σμόκιν ( του ψωνίζει η τελευταία του γκόμενα που είναι Καρδιτσιώτισσα ) με φλόραλ γραβάτα σε τόνους του σάπιου μήλου.
- Μελιτζανάκι μου, τι έκπληξη είναι αυτή; Μόλις που πρόλαβα να φρεσκαριστώ, να κοίτα, οι δουλάρες ακόμα εδώ είναι. It’s ok girls, you may go now. Tomorrow the same time and bring me ten kilos of that mask of caviar. A, κουνουπιδάκι μου, κ τι βλέπω; Φόρεσε επιτέλους το αγόρι μου την γραβατούλα που του είχα πάρει για τα κοκτέιλ παρτυ, των διακοπών στο baden-baden.
- Άστα αυτά μωρή πετούγια…έτσι δεν έλεγες προχθές στον σταυλάρχη μας τον Διομήδη τον αυτιάγκουρα να σε αποκαλεί; Ή μήπως να σε λέω καλύτερα ξαναμμένη μπιγκόνια, όπως συνηθίζει να σε λέει ο Πασχάλης, που καθαρίζει την πισίνα; Τελοσπάντων, άφησα το πούρο μου στη μέση, στο οβάλ γραφείο μου στη hugiant και έτρεχα σαν τρελός με τη φερράρι γιατί μόλις πριν μισή ώρα πληροφορήθηκα ότι χάθηκε η βράκα του παππού. Αληθεύει; Μα τις χίλιες luis vuitton σου, πες μου.
- Ε ναι, λοιπόν, χάθηκε!
- ΌΧΙ!!...Όχιιιι..δεν μπορεί..δεν είναι δυνατόν. Γυναίκα, πρέπει να σου εξομολογηθώ κάτι. Αυτή η βράκα, που τόσο μάταια κ άδικα χάθηκε, αυτό το καλλιτέχνημα υφάσματος που τόσο καιρό πλενόταν κ σιδερωνόταν από τις δουλάρες, αυτό το αξιοζήλευτο κόσμημα για κάθε γκαρνταρόμπα είχε…διπλή φόδρα.
- Διπλή φόδρα; Άκου να δεις εξέλιξη η προπολεμική ραπτική. Τώρα που το λες, όμως, διπλή φόδρα είχε βάλει κ η Καρανάσιου στο καρακιτσερέ πανάρχαιο versace που φόρεσε στο garden party που κάναμε πέρσυ, για να καλύψει την αποτυχημένη λιποαναρρόφηση.. αχαχαχαχαχαχαχα..
- Μην είσαι τόσο φρούτο μωρή μπάμια. Το θέμα είναι τι είναι τόσο καλά κρυμμένο πίσω από τη διπλή φόδρα…..
( συνεχίζεται )

Μέρος Δεύτερο: Η Mυστική Συνάντηση

*νοκ νοκ*
[γιατί στα πλούσια σπίτια, όπως πολύ σωστά μας δείχνει το πρώτο μέρος αυτής της ιστορίας, οι πόρτες χτυπώνται (χτυπιούνται; η γλώσσα μας είναι εδώ και κάτι αιώνες σε μεταβατική περίοδο, ντάμμιτ) αγγλιστί - είναι ιν το αγγλικό]

- Πέρασε μέσα ντάαα[ρ]λινγκ...
*η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας κοστουμαρισμένος τετράγωνος τύπος - καμμία σχέση με την τετράγωνη λογική, ή με τον Τετραγωνοπαντελονή*
- Λείπουν όλοι, κυρία;
- Μα ναι, η βράκα του παππού ήταν καλή ιδέα. Μα τι λέω, όλες οι ιδέες που έχω εγώ είναι εκπληκτικές ιδέες. Συμφωνείς μουσκουλάτε μου σωματοφύλακα; Α, και να με λες Έβελυν, μεταξύ μας.
- Ό,τι λες εσύ είναι καλό, Έβελυν...
- Μμμ. Σωστά, ντάα[ρ]λινγκ... Φτιάξε μου τώρα ένα τζιν-τόνικ. Φτιάξε και κάτι για σένα. Κι έλα πιο κοντά, μην κάθεσαι πια στην πόρτα...
- Να έρθω πρώτα πιο κοντά ή να φτιάξω τα ποτά πρώτα, 'Εβελυν;
- Ω, μα γιατί να είσαι τόσο χαζός... Τέλος πάντων, καμμία γυναίκα του κύκλου μου δεν έχει για εραστή έναν έξυπνο μπόντυγκαρντ. Ο βλάκας μπόντυγκαρντ εραστής είναι απαραίτητο αξεσουάρ. Τα ποτά πρώτα, ντάρλινγκ, τα ποτά.
*ο τετράγωνος τύπος πλησιάζει το μπαράκι και μετά από λίγη ώρα πλησιάζει στο κρεββάτι με τα ποτά*
- Ορίστε.
*η κυρία πίνει μια γουλιά και κοιτάζει τον τετράγωνο με συγκατάβαση*
- Πότε σε προσλάβαμε εσένα είπαμε;
- Πριν δυο μήνες.
- Α, ναι, σωστά. Και πώς σε λένε;
- Στάθη... ε... Σταν.
- Α, ναι, Σταν. Το 'Στάθης' να το ξεχάσεις, είναι πασσέ.
*αφήνει με φόρα το μισοάδειο ποτήρι της στο κομοδίνο*
- Και τώρα δείξε μου τι μπορείς να κάνεις, μπέιμπυ...
*ματς-μουτς, γκνταμπ-γκντουμπ, τριζ-τριζ, αχ-ωχ*

- Πήγαινε τώρα, σε λίγο θα επιστρέψει ο πλούσιος καθώς πρέπει επιχειρηματίας άνδρας μου και αν και είναι ιν να του τα φοράω δεν είναι πρέπον να με πιάσει στο κρεββάτι με το τεκνό. Και την άλλη φορά να μη φορέσεις αυτή τη γραββάτα. Δεν ταιριάζει με το νεγκλιζέ μου. Να βάλεις μια φλοράλ σε σάπιο μήλο.

Μέρος Πρώτο: Η Εξαφάνιση

*νοκ-νοκ*
̶ Ναι, ποιός είναι;
̶ Εγώ είμαι, κυρία.
̶ Πέρασε μέσα αγαπητή μου δουλάρα.
*Η υπηρέτρια μπαίνει φουριόζα στο δωμάτιο*
̶ Καλέ, κυρία, γιατί φοράτε την κατσαρόλα στο κεφάλι σας;
̶ Αχ, καημένο φτωχοκόριτσο. Εκεί που μεγάλωσες δε σας μάθαιναν τίποτα για τη λάμψη των υψηλών οίκων ραπτικής και τα μεγάλα σαλόνια...
*Κοιτάει την κοπέλα με συμπόνια.*
Τι είναι λοιπόν, τι με θέλεις, μικρή μου βρακοπλύστρα;
̶ Ξέρετε, κυρία... ε... να... πως να σας πω...
̶ Τι είναι πια, θα με σκάσεις -
̶ Ξέρετε... κλέψανε τη βράκα του παππού...!
̶ Τι έκανε λέει;;;
̶ Καλέ, κουφή είστε κυρία; Σας είπα, κλέψανε τη βράκα του παππού!
̶ ΚΛΕΨΑΝΕ ΤΗ ΒΡΑΚΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ;!;! Την ίδια βράκα που φόραγε από τότε που πολέμαγε τους Τούρκους το 1821;
̶ Ναι καλέ, κυρία!
̶ Άλλο πάλι και τούτο...
̶ Θέλετε να φωνάξω τον μπόντυγκαρντ του κυρίου, κυρία;
̶ Ναι, μικρή μου κατακαημένη δισκοφέρουσα βλαχοπούλα, πες του να έρθει αμέσως εδώ. Θα τον περιμένω.
̶ Μάλιστα κυρία. Θέλετε να ειδοποιήσω και τον κύριο;
̶ ΟΧΙ. Εεε... όχι καλή μου, όχι, δεν πειράζει, θα του το πω εγώ. Μάλιστα... σου δίνω ρεπό σήμερα, να πας να δεις την άρρωστη μανούλα σου, κει πάνω, στο λιοχώρι, στο Άνω Βλαχοβούνι(tm). Πες στο Τζόορτζ, το σοφέρ, να σε πετάξει εκεί με τ'αυτοκίνητο. Πες του να πάρει τη Μερσέντες, μη χαλάσουμε το καλό μας αυτοκίνητο στους ταπεινούς σας χωματόδρομους.
̶ Μάλιστα, κυρία. Ευχαριστώ, κυρία. Καληνύχτα, κυρία.
(συνεχίζεται...)

Παρακαλώ συνεχίστε την ιστορία κατά βούληση. Περιμένω νέα ποστς από κάθε ενδιαφερόμενο(η).

Τρεις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε.

Hell yeah.
Ένα δίδυμο μανιακών δολοφόνων.
Η Fugue είναι σχιζοφρενώς παράφρων. Είναι γνωστή και ως 'Mad Fugue'.
Η Lily είναι δαιμονίως σατανική. Είναι γνωστή και ως 'Evil Lily'.
Αίμα, ψαλίδια & παντελώς βλαμμένο χιούμορ.
Blockbuster material!

Πρωταγωνιστούν:

Ata Lante ως Fugue
Rhaps Ody ως Lily

Ο Μήτσος κι ο Μητσάρας...

Γνωρίστε έναν από τους πρώτους εμπνευστές της επιστήμης της Σκατολογίας

Πρωτοπόρος στα σκατολογικά θέματα, πάντα επίκαιρος, και μεγίστης σοφίας ο κύριος Σουρής. Αγαπημένη μου στροφή η δεύτερη, αγαπημένοι μου στίχοι οι δυο τελευταίοι αυτής της στροφής, για ευνόητους λόγους [ταύτισης]:

ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (Γ. Σουρής)

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!

Πέντε πράματς για τη Βασίλισσα που οι παπαράτσι φρόντισαν να διαρρεύσουν, μαζί με αποκαλυπτικές φωτογραφίες και απόκρυφη ποίηση.

Ι. Όταν ήταν μικρή η Αταλάντη φοβόταν όλους τους άνδρες που δεν είχαν μούσια σε βαθμό πανικού, διότι μόνο όσοι είχαν μούσια ήταν σωστοί και φυσιολογικοί, μιας και μούσια είχε ο μπαμπάς της, γνωστός μαλλιάς μούσιας μηχανάκιας αριστερός παντογνώστης μαθηματικός τότε. Παραμένει μούσιας ως σήμερα. Και αριστερός, κατά μία έννοια. Και παντογνώστης. Και μαθηματικός. Οι μηχανές είναι μέσα στην αποθήκη του στο σπίτι του. Γυαλίζουν πολύ όμως. Όπως καταλαβαίνετε, η Βασίλισσα πάσχει από Electra complex, το οποίο είναι πηγή πολλών δεινών της. Τα μούσια είναι φίλοι μας, βοηθούν και στο Jesus effect. Αν και με τους αγγέλους/αγοράκια που είναι και λίγο γκαίυ, τα πάει εξαίσια. Αντιφάσκει. Ε λοιπόν, ναι, έχει και Οιδιπόδειο από την ανάποδη εκτός από Ηλέκτρας. Αχά. Βγάλτε συμπέρασμα. Ο Brad τα συνδυάζει αυτά τα δύο αρχέτυπα, πάντως. Πληροφορίες για άλλους υποψήφιους εντός.

ΙΙ. Ελάχιστα αργότερα, όταν απέκτησε babysitter [που την έλεγαν Φραξία, από το Ευπραξία] και μέσα στις πρώτες δυο μέρες χρειάστηκε, well, τη βοήθειά της σαν όλα τα μικρά παιδάκια μετά την... αφόδευση, αναφώνησε από τα ιδιαίτερα διαμερίσματα με σθένος: "Φραξίαααα; Ξέρεις να σκουπίζεις κώλους;" Η σκατολογία την έλκει ακόμα και σήμερα. Τη θεωρεί είδος χιούμορ, αν και την εξασκεί σχεδόν μόνο με τα ξαδέρφια της - θέλει ειδική διάθεση να πλανάται στον αέρα. Είναι ένας από τους λόγους που θα ήθελε να κάνει παρέα με το Mozart.

Παρατίθεται σχετικό απόκρυφο ποίημα της Βασίλισσας και Προμήτωρος, αποτέλεσμα λεξιπαιγνίου.

Λέξεις:

Κιθάρα, έφοδος, πίθηκος, κρουασάν, κουμπί, τουαλέττα.

-----

Το Μέρος

Κατέβηκα κι εγώ, που λες
ένα πρωί
στην τουαλέττα
[είναι έξω απ’ το σπίτι και λιγάκι μακρυά
άμα κρυώνεις]
για τα γνωστά, τα πρωινά,
αυτά που έχουμ’ όλοι.

Και φτάνω εκεί, που λες
και τι να δώ, η πρώτη πρωινή;
Έφοδο σα να είχε κάνει
ένας πίθηκος καφέ,
όλο σκισμένο το χαρτί,
ριγμένα κάτω τα σαμπουάν
και οι κωλώνιες
[μια της μαμάς,
μια του παππού] –
έστεκε πά’ στο καζανάκι
και με το δάχτυλο πατούσε το κουμπί
όλο χαρά
σα να μην έτρεχε φυντάνι!

Ε, σάστισα κι εγώ
[γιατί μου βγαίνουν διηγήσεις
όλα τα λεξοπαίχνιδα, Ελένη;],
κι έτρεξα στην κουζίνα,
να βρω τον ξάδερφο το Νίκο
που έτρωγε γαλλικό κρουασάν,
να τον φωνάξω:

«Νίκο, μας χέζει πίθηκος καφέ
την τουαλέττα,
και – μα τα χίλια τα φυντάνια –
μας πατάει και καζανάκι!»

Κοίταξε ο Νίκος
μες στ’ αγουροξύπνημα
και μες στην τσίμπλα,
και τίποτα δεν πίστεψε –
κουβέντα.

Ήρθε όμως
[γιατ’ ήμουνα η μικρούλα,
η αγαπημένη του ξαδέρφη
πώς να μου χάλαγε χατήρι;]
μέχρι Tο Mέρος
κι είδε την ανακατωσούρα,
μα ο πίθηκος φευγάτος!

Ακόμα ακούω που με κοροϊδεύανε
με την κιθάρα,
μου βγάλανε και τραγουδάκι
[«μας χέζει ο πίθηκος, αμάν,
μας κατουράει!»],
ακόμα ακούω,
κι ακόμα λέω:

«Μα λέω αλήθεια, Νίκο!»

~

ΙΙΙ. Η Βασίλισσα [αριστερά] έχει μείνει τρεις μέρες χωρίς φαΐ, μόνο με τσάγια και καφέδες. Από την άλλη, έχει φάει κάποτε μια 4x4 σε μια μέρα. Έχει μείνει ξάγρυπνη δυο μέρες και τρεις νύχτες. Έχει κοιμηθεί 14 ώρες σερί. Έχει κάνει μπάνιο τέσσερις φορές στην ίδια μέρα. Έχει μείνει αμπανιάριστη μια βδομάδα και μια μέρα. Έχει ακούσει το ίδιο κομμάτι στο repeat για πέντε μέρες. Έχει κάνει να ακούσει μουσική και να παράξει μουσική [τραγουδώντας] δέκα μέρες. Έχει υπάρξει από 58 έως 78 κιλά, με 1.69 ύψος. Έχει πάρει πολλά 20ρια αλλά και πολλά 5ρια στο σχολείο. Είναι πολύυυυ δύσκολο να θυμώσει, αλλά όταν θυμώσει μπορεί και να σκοτώσει - έχει φτάσει δυο φορές στο παρά τρίχα. Έχει περάσει αρκετούς μήνες με διαλογισμό και απόλυτη έλλειψη επιθυμιών. Έχει περάσει αρκετούς μήνες όντας έρμαιο όλων της των εμμονών, επιθυμιών και ανωμαλιών. Των άκρων. Επίσης, ενίοτε έχει nutella στη μύτη της, και κρατάει ψαλίδι. Θα σας έλεγα κι άλλα, αλλά κρατάω το IV για σόκιν.

ΙV. Η Τέχνη της Φούγκας του Bach της έχει προκαλέσει οργασμό. O Bach πέθανε όταν την έγραφε, wiki it, μπρρ... Πολλές φορές, πολλούς οργασμούς. Κυριολεκτικά, όχι μόνο συναισθηματικά και εγκεφαλικά, ε; Το ίδιο και κάποιες από τις συνθέσεις του για όργανο. Ντρέπεται να του το πει, αλλά νομίζει πως θα την καταλάβει... Εξ άλλου, δεν μπορεί, μεγάλωσε από τότε που πέθανε! Η αντίστιξη της κάνει σαικσουαλικό κλικ και κρίκου. Επίσης, η ίδια Βασίλισσα έκανε σαικς [ξανά]μαθαίνοντας τα διαστήματα, και τα έμαθε. Δεν τα έχει ξεχάσει έκτοτε. Αποτελεσματική μέθοδος, δυστυχώς ή ευτυχώς. Αξέχαστη. Για την ώρα προς το δυστυχώς. Με λίγα λόγια, η σχέση της με τη μουσική είναι ανώμαλη. Ή απλώς είναι η ίδια ανώμαλη. Ή και τα δύο.

V. Το e-mail της νομίζει πως είναι άνδρας. Σα να μην έφτανε αυτό, νομίζει πως έχει και μικρό πέος. Όταν βρίσκει το υποτιθέμενο αυτό πέος ικανοποιητικό στο θέμα του μεγέθους, το ίδιο e-mail, θεωρεί πως απλώς δεν της κάνει κούκου, και της προτείνει διάφορες λύσεις για να βγει από την πεϊκή μιζέρια της. Ιδού λοιπόν τι ανέσυραν οι παπαράτσι που τρύπωσαν κρυφά στο e-mail της:




















Παπαράτσι out.

Το δικό μου κατοικίδιο..!

Happy Birthday, my doggie-poo!!!

Είμαι τόσο περήφανη!

Το πλασματάκι μου, το γλυκούλι μου, ο κούκλος μου,

ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!!!!

ΚΛΕΙΝΕΙ 1 ΧΡΟΝΟΟΟΟ!!!

Είναι το κάλύτερο σκυλάκι που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς...!

Φτύστε τον :

Eδώ,νεογέννητος, πριν έναν χρόνο ακριβώς...

Λίγο αργότερα, στα πρώτα του "κολπάκια"...

Κάνοντας τα πρώτα του(γερά) βηματάκια...

Εδώ, την ημέρα που τον πήραμε σπίτι...(2,5 μηνών)

Και....ΙΔΟΥ!!! ΕΓΙΝΕ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ!

Ένα πραγματικά wolf-like Xάσκι!

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΝ!!! Δεν είναι υπέροχος???

Ι LOVE HIM !!!

7(->είναι πιο ΗΡ) πράγματα για τον υπέροχο εαυτό μου...

1. Έχω γυρίσει τον δεξιό μου αστράγαλο 7 φορές. Αισίως, και με όλας τας τιμάς.(και
μία τον αριστερό βέβαια..μη μείνει παραπονεμένος...)

2. Θέλω να κάνω σεξ με τον Ron.
Aλλά δεν υπάρχει, είναι φανταστικός χαρακτήρας...
Κρίμα, πολύ κρίμα :Eίναι ένα αθώο, μικρό, γλυκό, γούτσου, ντροπαλό,
άβγαλτο,και ΨΗΛΟ παιδάκι, με μακρυά χέρια, μακρυά μύτη, μακρυά πόδια.....ε δε μπορεί.......
Και επίσης,(πολύ σημαντικό,να μη το ξεχάσω), συνηθίζει να κρατάει ένα
λουκάνικο με το πηρούνι του τις περισσότερες φορές που μιλάει στην Ερμιόνη
κατά τη διάρκεια φαγητού..--> “...said Ron, pointing a sausage at Hermione.” **

3. Δεν δείχνω ποτέ σε κανέναν πόσο έξυπνη είμαι στ’ αλήθεια.
Σε κανέναν. Kαι ούτε πρόκειται.
Δε μπορώ να το κάνω.
(α) Π.χ.: Συνήθως έχω ήδη σκεφτεί αυτό που θα πει ο άλλος, σε
κάθε δυνατή εκδοχή, αλλά δεν το λέω. Δεν αρέσει αυτό στους ανθρώπους..Θα αισθανόμουν πολύ «μόνη», οπότε προσποιούμαι ότι σκέφτομαι στο δικό
τους επίπεδο, και έτσι δεν πληγώνεται κανείς μας.
(β)Θα έφερνε παραπάνω πίεση και απαιτήσεις άρα δεν θα μπορούσα να ζήσω ξένοιαστη παιδική ηλικία.(ο μπαμπάς μου βέβαια, είχε καταλάβει, και πάντα μου ζητούσε παραπάνω πράγματα, γιατί «ξέρω ότι μπορείς,μην κάνεις τη χαζή σε μένα» ...Σημ: κι αυτός τα ίδια έκανε..)
(γ)Τις περισσότερες δε φορές, κάνω ότι σκέφτομαι σε ακόμα χαμηλότερο επίπεδο,όσο κι αν αυτό οδηγήσει σε κοροϊδία,ακόμα και λύπηση,εκ μέρους τους.(σίγουρα αυτό συμβαίνει και με εσάς).Μ’ αρέσει να με υποτιμούν, γιατί μετά(την «αποκάλυψη») ξαφνικά με σέβονται. Και το προτιμώ απ’το να με φοβούνται..και να με αποφεύγουν..
Συμφέρει λοιπόν, δεν υπάρχει καλύτερο όπλο απ’ τον αιφνιδιασμό.(->δεν θα αιφνιδιάσω όμως ποτέ αυτούς που αγαπάω. Για εκείνους ισχύει το α.)

4. Γεννήθηκα λόγω μιας παρτίδας πόκερ.
Σοβαρά.
Η όλη ύπαρξή μου οφείλεται στο πόσο καλός ήταν ο πατέρας μου στην πόκα.
Εξηγώ: Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς και κλασικά ο μπαμπάς μου, έπαιζε χαρτιά
σε κάποιο σπίτι. Προς το τέλος, ένας καλός του φίλος(που γνώριζε τη μαμά μου και
είχε πάει στο μαγαζί που τραγουδούσε), του λέει «Λοιπόν, Νίκο, αν κερδίσουμε
αυτή την παρτίδα, θα πάμε σε ένα πολύ ωραίο κέντρο στην Αθήνα που τραγουδάει
μια φίλη μου να τα σπάσουμε.»
Και κέρδισε!!! Και έτσι, είχαν λεφτά να πάνε στο κέντρο που τραγούδαγε η μαμά
μου, και έτσι την γνώρισε ο μπαμπάς μου, και έτσι παντρεύτηκαν και μετά
γεννηθήκαμε ο αδερφός μου κι εγώ...
Χα! Αν λοιπόν δεν είχε κερδίσει τότε, εγώ δεν θα υπήρχα!
Οπότε είναι φυσικό να έχω μια μικρή(...)τάση προς τα χαρτοπαίγνια...
(*ο αδερφός μου είναι άχρηστος..*)

5. Έχω φετίχ με το μικρό στρογγυλό μουσάκι στο κάτω μέρος του πηγουνιού...
Λιώνω.

6. Θυμώνω πάααρα πολύ σπάνια, αλλά ΑΝ θυμώσω, θυμώνω πολύ άσχημα.Πραγματικά, τρομάζω με τον εαυτό μου, δεν με αναγνωρίζω.
Με φοβάμαι.
Επειδή δεν χάνω ποτέ τον έλεγχο, αν τελικά τον χάσω, είναι σαν να είμαι ένας άλλος άνθρωπος, δεν υπολογίζω τίποτα, τίποτα απολύτως. Μπορώ να πω πράγματα που να κάνουν τον άλλο να αισθανθεί σα σκουλίκι. Και , πολύ χειρότερα, μπορεί να αρχίσω να χτυπάω πολύ άσχημα, με μίσος, και με σκοπό να προκαλέσω όσο περισσότερο πόνο γίνεται...
Εννοείται ότι μετά μετανιώνω για όλα, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτομαι.
Και βέβαια δε χαίρομαι γι’ αυτό μου το χαρακτηιστικό. Θα προτιμούσα να ξεσπάω κάθε λίγο και λιγάκι(σα τη μάνα μου), απ’το να μαζεύονται πολλά και στο τέλος να βγαίνουν όλα μαζι.

7.Μου αρέσει ΠΑΡΑ πολύ να κάνω μπουγάδα...(τα συμπεράσματα δικά σας.)

** Καλά λέω εγώ ότι η Rowling πρέπει να είναι fireball in bed...χιχι..GO JO!


P.S. H αρχική φωτό ΔΕΝ ειναι αποτέλεσμα Liquify. Σας διαβεβαιώ...

5 πράγματα για τον υπέροχο εαυτό μου

1. Έχω goblin-fetish
2. Είμαι goblin (όπως αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες).
3. Πριν από μερικά χρόνια, ο αξιότιμος κύριος F. F. Chopin μου προκάλεσε ανεπανόρθωτη σωματική βλάβη. Η μήνυση εκκρεμεί ακόμα.
4. Μικρή εξέφραζα τα σαδιστικά μου ένστικτα μαζί με τον ξάδερφό μου ευνουχίζοντας άτυχα τζιτζίκια (και κατόπιν ταΐζοντας τα σε γάτες).
5. Έχω μια μεγάλη μαύρη τρίχα στην άκρη της μύτης μου την οποία βγάζω κάθε τόσο με τσιμπιδάκι. Έχω και μια δεύτερη μαύρη τρίχα παραδίπλα, μικρότερη όμως.

Λοιπόν, τρελλές (και μη), περιμένω το ξεχωριστό ποστ της καθεμιάς, με κατάλληλη φώτο φυσικά.

Κ όποιος δεν κάτσει καλά..

Κοιτάξτε με! Ναι, ήμουν σε χειρουργείο σήμερα, από τις 8μιση μέχρι τη 1μιση! Η χαρά μου είναι μεγάλη για αυτό που βίωσα κ θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ένα σας λέω, σπουδαίο πράγμα η κοιλιοπλαστική παιδιά...Θα πόσταρα κ μία φωτογραφία που τράβηξα, αλλά το βλογ λέγεται τρελές κ όχι σαδομαζοχίστριες! παρόλα αυτά, μιχιχιχι