Μέρος Πρώτο: Η Εξαφάνιση

*νοκ-νοκ*
̶ Ναι, ποιός είναι;
̶ Εγώ είμαι, κυρία.
̶ Πέρασε μέσα αγαπητή μου δουλάρα.
*Η υπηρέτρια μπαίνει φουριόζα στο δωμάτιο*
̶ Καλέ, κυρία, γιατί φοράτε την κατσαρόλα στο κεφάλι σας;
̶ Αχ, καημένο φτωχοκόριτσο. Εκεί που μεγάλωσες δε σας μάθαιναν τίποτα για τη λάμψη των υψηλών οίκων ραπτικής και τα μεγάλα σαλόνια...
*Κοιτάει την κοπέλα με συμπόνια.*
Τι είναι λοιπόν, τι με θέλεις, μικρή μου βρακοπλύστρα;
̶ Ξέρετε, κυρία... ε... να... πως να σας πω...
̶ Τι είναι πια, θα με σκάσεις -
̶ Ξέρετε... κλέψανε τη βράκα του παππού...!
̶ Τι έκανε λέει;;;
̶ Καλέ, κουφή είστε κυρία; Σας είπα, κλέψανε τη βράκα του παππού!
̶ ΚΛΕΨΑΝΕ ΤΗ ΒΡΑΚΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ;!;! Την ίδια βράκα που φόραγε από τότε που πολέμαγε τους Τούρκους το 1821;
̶ Ναι καλέ, κυρία!
̶ Άλλο πάλι και τούτο...
̶ Θέλετε να φωνάξω τον μπόντυγκαρντ του κυρίου, κυρία;
̶ Ναι, μικρή μου κατακαημένη δισκοφέρουσα βλαχοπούλα, πες του να έρθει αμέσως εδώ. Θα τον περιμένω.
̶ Μάλιστα κυρία. Θέλετε να ειδοποιήσω και τον κύριο;
̶ ΟΧΙ. Εεε... όχι καλή μου, όχι, δεν πειράζει, θα του το πω εγώ. Μάλιστα... σου δίνω ρεπό σήμερα, να πας να δεις την άρρωστη μανούλα σου, κει πάνω, στο λιοχώρι, στο Άνω Βλαχοβούνι(tm). Πες στο Τζόορτζ, το σοφέρ, να σε πετάξει εκεί με τ'αυτοκίνητο. Πες του να πάρει τη Μερσέντες, μη χαλάσουμε το καλό μας αυτοκίνητο στους ταπεινούς σας χωματόδρομους.
̶ Μάλιστα, κυρία. Ευχαριστώ, κυρία. Καληνύχτα, κυρία.
(συνεχίζεται...)

Παρακαλώ συνεχίστε την ιστορία κατά βούληση. Περιμένω νέα ποστς από κάθε ενδιαφερόμενο(η).