Mέρος Τέταρτο : Το Συμβούλιο

Την επομένη, ο Λαυ-ρας συγκαλεί επειγόντως ένα entire-family meeting στην έπαυλη, προς εξιχνίασην του μυστηρίου της διπλόφοδρης βρακός...Κατεύθασαν όλοι, από την μανιοκαταθλιπτική άγαμη ξαδέρφη της Έβελυν, Αντιγόνη, μέχρι τον κύριο “Ζ” ,μπατζανάκη του Λαυ-ρα(γνωστό και ως Ζερβοχέρη, Ζερζεβούλη, διάσημο οργανοπαίκτη του ζουρνά...), που φέτος χρησιμοποιεί / λανσάρει κρέμα προσώπου «αιώνιος εκδικητής». Και φυσικά, από αυτήν τη ζεστή οικογενειακή μάζωξη δεν θα μπορούσε να λείπει ο...

{Έβελυν}- Αχ,γιατί βρε Λαυ μου? Γιατί κάλεσες και τον θείο Μαέβιο???
{Λαυ-ρας}- Επέμενε πως έχει βρει την απάντηση! Λέει πως το ζήτημα είναι κάτι παραπάνω από απλό.
{Έβελυν}- Μα αφού ξέρεις ότι δεν στέκει πια στα καλά του τώρα που γέρασε!Ουφ..τελοσπάντων, ας ελπίσουμε ότι θα κάτσει ήσυχος...
Ο Λαυ-ρας, μετρώντας να δει αν ήρθαν όλοι, αποφασίζει να ξεκινήσει το συμβούλιο.
{Λαυ-ρας}- Εεμ..*hem hem*, (σπαστικό καθάρισμα λαιμού που μοιράζεται με την αδερφή του, Δολόρη, επίσης παρευρισκόμενη.), αγαπητοί συγγενείς, όχι-φίλοι, ερωμένες & ερωμένοι, προικοθήρες & ζιγκολό, καλωσθήλθατε. Όπως ξέρετε, δε σας καλέσαμε εδώ γιατί μας λείψατε – οπότε μη περιμένετε να σας ταΐσουμε κιόλας – ,αλλά επειδή κάποιος έκλεψε ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ βράκα του παππού μας! Και το εννοώ αυτό. Δεν είχε άλλη ο συγχωρεμένος!
{Έβελυν}- Και όποιος μπορεί να μας πει και γιατί είχε διπλή φόδρα, θα του δώσουμε ένα γλυφιτζούρι από την προσωπική συλλογή της γιαγιάς. That’s right.
(Ωωω...ππςς...φφςςς! Γενικός ενθουσιασμός.)
{Λαυ-ρας}- Θα κάνουμε μια γύρα clock-wise, και θα πει ο καθένας τη γνώμη του για την εξαφάνιση... Άντε, γιατί άφησα και τη πουτάνα στη μέση..

(Και ξεκινούν...)

{θείος Ρούφους}- Πιστεύω πως για να φτάσουμε εύκολα και αβασάνιστα στη λύση, πρέπει αρχικά να σκεφτ-
{κύριος “Z”}- Άσε μας ρε Ρούφους! Βλακεία θα πεις πάλι. Εδώ πήγες και παντρεύτηκες λεσβία..({Δολόρη}- Πώς τολμάς!) .Άϊ να βρεις εκεί τη λύση και μετά τα λέμε...
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα νυμφεφθώ? Μήπως αν γίνω κι εγώ λεσβία?
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε τη νύφη..
{Έβελυν}- Εσένα Αντιγόνη μου, σου έχω πει ποιο είναι το προβληματάκι σου. Φοράς πολύ πασσέ ρούχα, χρυσή μου. Γιατί δε λέω, μπορεί οι γκέτες με μουσταρδί κελεμπίες να ήταν της μόδας στα 80’s, αλλά, θέλω να πω, τότε ακόμα πίστευαν ότι η Μαντόνα ήταν παρθένα! Αλλάζουν οι εποχές καλή μου, πρέπει να ανανεωθείς. Εγώ θα σου πρότεινα να δοκιμ-
{Λαυ-ρας}- Στο θέμα μας!! Πού-πήγε-η-βράκα? Θείε.
{θείος Μαέβιος}- Το λιβάδι το έφαγε η αγελάδα..
{Έβελυν}- Ναι...μήπως έφαγε και τίποτα άλλο η αγελάδα θείε? Καμιά βράκα? Διότι αλλιώς δεν μας βοηθάς και πολύ..
{θείος Μαέβιος}- Μα, τώρα που το λες αγαπητή μου, πάντα μου έδινες την εντύπωση αγελάδας..οπότε, ναι. Ναι ναι, γιατί όχι? Μπορούμε εύκολα να πούμε ότι τη βράκα την έφαγε η «αγελάδα»..Χο χο..!
{Έβελυν}- Quoi??!!
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε την αγελάδα..
{Μπάρμπα-Στάθης}- Βρε παιδιά, γιατί δε ψάχνουμε στην κατάψυξη?
{Έβελυν}- Τι υπονοείς θείε??? Ότι ΕΓΩ, η ξακουστή Evelyn Vaca de la Vache Μόσχου – Σάβρα, μοιάζω με αγελάδα?!?!
{Λαυ-ρας}- Επίσης υπονοεί ότι εσύ έκλεψες τη βράκα.
{θείος Bill}- Και ότι θα σε σκοτώσουμε.
{Αντιγόνη}- Ω τάφε...
{Μπάρμπα-Στάθης}- Και ότι μετά θα σε βάλουμε στην κατάψυξη.
{θείος Μαέβιος}- Ω, είδες αγαπητή μου Έβελυν, πόσα πολλά μπορεί να πει ένας πραγματικός καλλιτέχνης, χωρίς καν να χρειάζεται να τα πει...!
{Έβελυν}- ..μα...μα....
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα γίνω μαμά?
{Έβελυν}- Πώς τολμάς θείε? Πώς είναι δυνατόν? Γιατί να κλέψω τη βράκα? Και τέλοσπάντων, ποιός εδώ μέσα πιστεύει ότι μοιάζω με αγελάδα??
{θείος Μαέβιος}- Μα αγαπητή μου Έβελυν, δεν χρειάζεται να μοιάζεις με αγελάδα. Τέχνη δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις,τέχνη είναι αυτό που νιώθεις..Και σαν γνήσιος καλλιτέχνης που είμαι, μπόρεσα στη στιγμή να νιώσω την ενοχή στην αύρα σου, ΙΔΙΑ (ως τη τελευταία λεπτομέρεια) με εκείνη που αναδύει μια αγελάδα όταν έχει μόλις φάει ολόκληρο το λιβάδι, μη αφήνοντας το παραμικρό χορταράκι για τις υπόλοιπες... Ω, μα είναι τόσο απλό...

(ολόκληρο το συμβούλιο σωπά μετά από αυτό το λογίδριο..)

{θείος Μαέβιος}- Πραγματικά, δεν βρίσκω λόγο να επεκταθούμε περισσότερο. Δεν ήρθα άλλωστε γι’ αυτό εδώ. Και τώρα αφήστε με να σας ζωγραφίσω αυτό που κρυβόταν στη διπλή φόδρα της βράκας...Δολόρη, βγάλε έξω τον δονητή..