Εν όψει eurovision..ας θυμηθούμε τα παλιά..Greece 1987, σπουδαία χρονιά!

Why we love the 80s part 4

It's never ending

Why we love the 80s part 3

Some more classics:

Why we love the 80s part 2

More of it!

Why we love the 80s part 1

Enjoy!

Mέρος Τέταρτο : Το Συμβούλιο

Την επομένη, ο Λαυ-ρας συγκαλεί επειγόντως ένα entire-family meeting στην έπαυλη, προς εξιχνίασην του μυστηρίου της διπλόφοδρης βρακός...Κατεύθασαν όλοι, από την μανιοκαταθλιπτική άγαμη ξαδέρφη της Έβελυν, Αντιγόνη, μέχρι τον κύριο “Ζ” ,μπατζανάκη του Λαυ-ρα(γνωστό και ως Ζερβοχέρη, Ζερζεβούλη, διάσημο οργανοπαίκτη του ζουρνά...), που φέτος χρησιμοποιεί / λανσάρει κρέμα προσώπου «αιώνιος εκδικητής». Και φυσικά, από αυτήν τη ζεστή οικογενειακή μάζωξη δεν θα μπορούσε να λείπει ο...

{Έβελυν}- Αχ,γιατί βρε Λαυ μου? Γιατί κάλεσες και τον θείο Μαέβιο???
{Λαυ-ρας}- Επέμενε πως έχει βρει την απάντηση! Λέει πως το ζήτημα είναι κάτι παραπάνω από απλό.
{Έβελυν}- Μα αφού ξέρεις ότι δεν στέκει πια στα καλά του τώρα που γέρασε!Ουφ..τελοσπάντων, ας ελπίσουμε ότι θα κάτσει ήσυχος...
Ο Λαυ-ρας, μετρώντας να δει αν ήρθαν όλοι, αποφασίζει να ξεκινήσει το συμβούλιο.
{Λαυ-ρας}- Εεμ..*hem hem*, (σπαστικό καθάρισμα λαιμού που μοιράζεται με την αδερφή του, Δολόρη, επίσης παρευρισκόμενη.), αγαπητοί συγγενείς, όχι-φίλοι, ερωμένες & ερωμένοι, προικοθήρες & ζιγκολό, καλωσθήλθατε. Όπως ξέρετε, δε σας καλέσαμε εδώ γιατί μας λείψατε – οπότε μη περιμένετε να σας ταΐσουμε κιόλας – ,αλλά επειδή κάποιος έκλεψε ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ βράκα του παππού μας! Και το εννοώ αυτό. Δεν είχε άλλη ο συγχωρεμένος!
{Έβελυν}- Και όποιος μπορεί να μας πει και γιατί είχε διπλή φόδρα, θα του δώσουμε ένα γλυφιτζούρι από την προσωπική συλλογή της γιαγιάς. That’s right.
(Ωωω...ππςς...φφςςς! Γενικός ενθουσιασμός.)
{Λαυ-ρας}- Θα κάνουμε μια γύρα clock-wise, και θα πει ο καθένας τη γνώμη του για την εξαφάνιση... Άντε, γιατί άφησα και τη πουτάνα στη μέση..

(Και ξεκινούν...)

{θείος Ρούφους}- Πιστεύω πως για να φτάσουμε εύκολα και αβασάνιστα στη λύση, πρέπει αρχικά να σκεφτ-
{κύριος “Z”}- Άσε μας ρε Ρούφους! Βλακεία θα πεις πάλι. Εδώ πήγες και παντρεύτηκες λεσβία..({Δολόρη}- Πώς τολμάς!) .Άϊ να βρεις εκεί τη λύση και μετά τα λέμε...
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα νυμφεφθώ? Μήπως αν γίνω κι εγώ λεσβία?
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε τη νύφη..
{Έβελυν}- Εσένα Αντιγόνη μου, σου έχω πει ποιο είναι το προβληματάκι σου. Φοράς πολύ πασσέ ρούχα, χρυσή μου. Γιατί δε λέω, μπορεί οι γκέτες με μουσταρδί κελεμπίες να ήταν της μόδας στα 80’s, αλλά, θέλω να πω, τότε ακόμα πίστευαν ότι η Μαντόνα ήταν παρθένα! Αλλάζουν οι εποχές καλή μου, πρέπει να ανανεωθείς. Εγώ θα σου πρότεινα να δοκιμ-
{Λαυ-ρας}- Στο θέμα μας!! Πού-πήγε-η-βράκα? Θείε.
{θείος Μαέβιος}- Το λιβάδι το έφαγε η αγελάδα..
{Έβελυν}- Ναι...μήπως έφαγε και τίποτα άλλο η αγελάδα θείε? Καμιά βράκα? Διότι αλλιώς δεν μας βοηθάς και πολύ..
{θείος Μαέβιος}- Μα, τώρα που το λες αγαπητή μου, πάντα μου έδινες την εντύπωση αγελάδας..οπότε, ναι. Ναι ναι, γιατί όχι? Μπορούμε εύκολα να πούμε ότι τη βράκα την έφαγε η «αγελάδα»..Χο χο..!
{Έβελυν}- Quoi??!!
{θείος Bill}- Εγώ λέω να σκοτώσουμε την αγελάδα..
{Μπάρμπα-Στάθης}- Βρε παιδιά, γιατί δε ψάχνουμε στην κατάψυξη?
{Έβελυν}- Τι υπονοείς θείε??? Ότι ΕΓΩ, η ξακουστή Evelyn Vaca de la Vache Μόσχου – Σάβρα, μοιάζω με αγελάδα?!?!
{Λαυ-ρας}- Επίσης υπονοεί ότι εσύ έκλεψες τη βράκα.
{θείος Bill}- Και ότι θα σε σκοτώσουμε.
{Αντιγόνη}- Ω τάφε...
{Μπάρμπα-Στάθης}- Και ότι μετά θα σε βάλουμε στην κατάψυξη.
{θείος Μαέβιος}- Ω, είδες αγαπητή μου Έβελυν, πόσα πολλά μπορεί να πει ένας πραγματικός καλλιτέχνης, χωρίς καν να χρειάζεται να τα πει...!
{Έβελυν}- ..μα...μα....
{Αντιγόνη}- Εγώ πότε θα γίνω μαμά?
{Έβελυν}- Πώς τολμάς θείε? Πώς είναι δυνατόν? Γιατί να κλέψω τη βράκα? Και τέλοσπάντων, ποιός εδώ μέσα πιστεύει ότι μοιάζω με αγελάδα??
{θείος Μαέβιος}- Μα αγαπητή μου Έβελυν, δεν χρειάζεται να μοιάζεις με αγελάδα. Τέχνη δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις,τέχνη είναι αυτό που νιώθεις..Και σαν γνήσιος καλλιτέχνης που είμαι, μπόρεσα στη στιγμή να νιώσω την ενοχή στην αύρα σου, ΙΔΙΑ (ως τη τελευταία λεπτομέρεια) με εκείνη που αναδύει μια αγελάδα όταν έχει μόλις φάει ολόκληρο το λιβάδι, μη αφήνοντας το παραμικρό χορταράκι για τις υπόλοιπες... Ω, μα είναι τόσο απλό...

(ολόκληρο το συμβούλιο σωπά μετά από αυτό το λογίδριο..)

{θείος Μαέβιος}- Πραγματικά, δεν βρίσκω λόγο να επεκταθούμε περισσότερο. Δεν ήρθα άλλωστε γι’ αυτό εδώ. Και τώρα αφήστε με να σας ζωγραφίσω αυτό που κρυβόταν στη διπλή φόδρα της βράκας...Δολόρη, βγάλε έξω τον δονητή..

Τρίτο Μέρος: Η έκπληξη

Η πλούσια αρχοντογυναίκα κάθεται στα νοτιοανατολικά της διαμερίσματα, ενώ τρεις γιαπωνέζες της κάνουν μανικιούρ, πετικιούρ κ της βγάζουν τα φρύδια. Ξαφνικά ακούγεται το χαρακτηριστικό τιτίβισμα του αφρικανικού παπαγάλου που ανακοινώνει την άφιξη του άνδρα της, δηλαδή του πασίγνωστου επιχειρηματία, μαφιόζου, κοιλαρά Λαυρέντη Σάβρα, γνωστός στην πιάτσα κ ως Λαυ-ρα ( εξ ου κ το φωτιά κ λαύρα..)
Ο Λαυρέντης μπαίνει μέσα στη σουίτα της γυναίκας του φορώντας ένα τιρκουάζ σμόκιν ( του ψωνίζει η τελευταία του γκόμενα που είναι Καρδιτσιώτισσα ) με φλόραλ γραβάτα σε τόνους του σάπιου μήλου.
- Μελιτζανάκι μου, τι έκπληξη είναι αυτή; Μόλις που πρόλαβα να φρεσκαριστώ, να κοίτα, οι δουλάρες ακόμα εδώ είναι. It’s ok girls, you may go now. Tomorrow the same time and bring me ten kilos of that mask of caviar. A, κουνουπιδάκι μου, κ τι βλέπω; Φόρεσε επιτέλους το αγόρι μου την γραβατούλα που του είχα πάρει για τα κοκτέιλ παρτυ, των διακοπών στο baden-baden.
- Άστα αυτά μωρή πετούγια…έτσι δεν έλεγες προχθές στον σταυλάρχη μας τον Διομήδη τον αυτιάγκουρα να σε αποκαλεί; Ή μήπως να σε λέω καλύτερα ξαναμμένη μπιγκόνια, όπως συνηθίζει να σε λέει ο Πασχάλης, που καθαρίζει την πισίνα; Τελοσπάντων, άφησα το πούρο μου στη μέση, στο οβάλ γραφείο μου στη hugiant και έτρεχα σαν τρελός με τη φερράρι γιατί μόλις πριν μισή ώρα πληροφορήθηκα ότι χάθηκε η βράκα του παππού. Αληθεύει; Μα τις χίλιες luis vuitton σου, πες μου.
- Ε ναι, λοιπόν, χάθηκε!
- ΌΧΙ!!...Όχιιιι..δεν μπορεί..δεν είναι δυνατόν. Γυναίκα, πρέπει να σου εξομολογηθώ κάτι. Αυτή η βράκα, που τόσο μάταια κ άδικα χάθηκε, αυτό το καλλιτέχνημα υφάσματος που τόσο καιρό πλενόταν κ σιδερωνόταν από τις δουλάρες, αυτό το αξιοζήλευτο κόσμημα για κάθε γκαρνταρόμπα είχε…διπλή φόδρα.
- Διπλή φόδρα; Άκου να δεις εξέλιξη η προπολεμική ραπτική. Τώρα που το λες, όμως, διπλή φόδρα είχε βάλει κ η Καρανάσιου στο καρακιτσερέ πανάρχαιο versace που φόρεσε στο garden party που κάναμε πέρσυ, για να καλύψει την αποτυχημένη λιποαναρρόφηση.. αχαχαχαχαχαχαχα..
- Μην είσαι τόσο φρούτο μωρή μπάμια. Το θέμα είναι τι είναι τόσο καλά κρυμμένο πίσω από τη διπλή φόδρα…..
( συνεχίζεται )

Μέρος Δεύτερο: Η Mυστική Συνάντηση

*νοκ νοκ*
[γιατί στα πλούσια σπίτια, όπως πολύ σωστά μας δείχνει το πρώτο μέρος αυτής της ιστορίας, οι πόρτες χτυπώνται (χτυπιούνται; η γλώσσα μας είναι εδώ και κάτι αιώνες σε μεταβατική περίοδο, ντάμμιτ) αγγλιστί - είναι ιν το αγγλικό]

- Πέρασε μέσα ντάαα[ρ]λινγκ...
*η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας κοστουμαρισμένος τετράγωνος τύπος - καμμία σχέση με την τετράγωνη λογική, ή με τον Τετραγωνοπαντελονή*
- Λείπουν όλοι, κυρία;
- Μα ναι, η βράκα του παππού ήταν καλή ιδέα. Μα τι λέω, όλες οι ιδέες που έχω εγώ είναι εκπληκτικές ιδέες. Συμφωνείς μουσκουλάτε μου σωματοφύλακα; Α, και να με λες Έβελυν, μεταξύ μας.
- Ό,τι λες εσύ είναι καλό, Έβελυν...
- Μμμ. Σωστά, ντάα[ρ]λινγκ... Φτιάξε μου τώρα ένα τζιν-τόνικ. Φτιάξε και κάτι για σένα. Κι έλα πιο κοντά, μην κάθεσαι πια στην πόρτα...
- Να έρθω πρώτα πιο κοντά ή να φτιάξω τα ποτά πρώτα, 'Εβελυν;
- Ω, μα γιατί να είσαι τόσο χαζός... Τέλος πάντων, καμμία γυναίκα του κύκλου μου δεν έχει για εραστή έναν έξυπνο μπόντυγκαρντ. Ο βλάκας μπόντυγκαρντ εραστής είναι απαραίτητο αξεσουάρ. Τα ποτά πρώτα, ντάρλινγκ, τα ποτά.
*ο τετράγωνος τύπος πλησιάζει το μπαράκι και μετά από λίγη ώρα πλησιάζει στο κρεββάτι με τα ποτά*
- Ορίστε.
*η κυρία πίνει μια γουλιά και κοιτάζει τον τετράγωνο με συγκατάβαση*
- Πότε σε προσλάβαμε εσένα είπαμε;
- Πριν δυο μήνες.
- Α, ναι, σωστά. Και πώς σε λένε;
- Στάθη... ε... Σταν.
- Α, ναι, Σταν. Το 'Στάθης' να το ξεχάσεις, είναι πασσέ.
*αφήνει με φόρα το μισοάδειο ποτήρι της στο κομοδίνο*
- Και τώρα δείξε μου τι μπορείς να κάνεις, μπέιμπυ...
*ματς-μουτς, γκνταμπ-γκντουμπ, τριζ-τριζ, αχ-ωχ*

- Πήγαινε τώρα, σε λίγο θα επιστρέψει ο πλούσιος καθώς πρέπει επιχειρηματίας άνδρας μου και αν και είναι ιν να του τα φοράω δεν είναι πρέπον να με πιάσει στο κρεββάτι με το τεκνό. Και την άλλη φορά να μη φορέσεις αυτή τη γραββάτα. Δεν ταιριάζει με το νεγκλιζέ μου. Να βάλεις μια φλοράλ σε σάπιο μήλο.

Μέρος Πρώτο: Η Εξαφάνιση

*νοκ-νοκ*
̶ Ναι, ποιός είναι;
̶ Εγώ είμαι, κυρία.
̶ Πέρασε μέσα αγαπητή μου δουλάρα.
*Η υπηρέτρια μπαίνει φουριόζα στο δωμάτιο*
̶ Καλέ, κυρία, γιατί φοράτε την κατσαρόλα στο κεφάλι σας;
̶ Αχ, καημένο φτωχοκόριτσο. Εκεί που μεγάλωσες δε σας μάθαιναν τίποτα για τη λάμψη των υψηλών οίκων ραπτικής και τα μεγάλα σαλόνια...
*Κοιτάει την κοπέλα με συμπόνια.*
Τι είναι λοιπόν, τι με θέλεις, μικρή μου βρακοπλύστρα;
̶ Ξέρετε, κυρία... ε... να... πως να σας πω...
̶ Τι είναι πια, θα με σκάσεις -
̶ Ξέρετε... κλέψανε τη βράκα του παππού...!
̶ Τι έκανε λέει;;;
̶ Καλέ, κουφή είστε κυρία; Σας είπα, κλέψανε τη βράκα του παππού!
̶ ΚΛΕΨΑΝΕ ΤΗ ΒΡΑΚΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ;!;! Την ίδια βράκα που φόραγε από τότε που πολέμαγε τους Τούρκους το 1821;
̶ Ναι καλέ, κυρία!
̶ Άλλο πάλι και τούτο...
̶ Θέλετε να φωνάξω τον μπόντυγκαρντ του κυρίου, κυρία;
̶ Ναι, μικρή μου κατακαημένη δισκοφέρουσα βλαχοπούλα, πες του να έρθει αμέσως εδώ. Θα τον περιμένω.
̶ Μάλιστα κυρία. Θέλετε να ειδοποιήσω και τον κύριο;
̶ ΟΧΙ. Εεε... όχι καλή μου, όχι, δεν πειράζει, θα του το πω εγώ. Μάλιστα... σου δίνω ρεπό σήμερα, να πας να δεις την άρρωστη μανούλα σου, κει πάνω, στο λιοχώρι, στο Άνω Βλαχοβούνι(tm). Πες στο Τζόορτζ, το σοφέρ, να σε πετάξει εκεί με τ'αυτοκίνητο. Πες του να πάρει τη Μερσέντες, μη χαλάσουμε το καλό μας αυτοκίνητο στους ταπεινούς σας χωματόδρομους.
̶ Μάλιστα, κυρία. Ευχαριστώ, κυρία. Καληνύχτα, κυρία.
(συνεχίζεται...)

Παρακαλώ συνεχίστε την ιστορία κατά βούληση. Περιμένω νέα ποστς από κάθε ενδιαφερόμενο(η).

Τρεις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε.

Hell yeah.
Ένα δίδυμο μανιακών δολοφόνων.
Η Fugue είναι σχιζοφρενώς παράφρων. Είναι γνωστή και ως 'Mad Fugue'.
Η Lily είναι δαιμονίως σατανική. Είναι γνωστή και ως 'Evil Lily'.
Αίμα, ψαλίδια & παντελώς βλαμμένο χιούμορ.
Blockbuster material!

Πρωταγωνιστούν:

Ata Lante ως Fugue
Rhaps Ody ως Lily

Ο Μήτσος κι ο Μητσάρας...

Γνωρίστε έναν από τους πρώτους εμπνευστές της επιστήμης της Σκατολογίας

Πρωτοπόρος στα σκατολογικά θέματα, πάντα επίκαιρος, και μεγίστης σοφίας ο κύριος Σουρής. Αγαπημένη μου στροφή η δεύτερη, αγαπημένοι μου στίχοι οι δυο τελευταίοι αυτής της στροφής, για ευνόητους λόγους [ταύτισης]:

ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (Γ. Σουρής)

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!