Μέρος Δεύτερο: Η Mυστική Συνάντηση

*νοκ νοκ*
[γιατί στα πλούσια σπίτια, όπως πολύ σωστά μας δείχνει το πρώτο μέρος αυτής της ιστορίας, οι πόρτες χτυπώνται (χτυπιούνται; η γλώσσα μας είναι εδώ και κάτι αιώνες σε μεταβατική περίοδο, ντάμμιτ) αγγλιστί - είναι ιν το αγγλικό]

- Πέρασε μέσα ντάαα[ρ]λινγκ...
*η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας κοστουμαρισμένος τετράγωνος τύπος - καμμία σχέση με την τετράγωνη λογική, ή με τον Τετραγωνοπαντελονή*
- Λείπουν όλοι, κυρία;
- Μα ναι, η βράκα του παππού ήταν καλή ιδέα. Μα τι λέω, όλες οι ιδέες που έχω εγώ είναι εκπληκτικές ιδέες. Συμφωνείς μουσκουλάτε μου σωματοφύλακα; Α, και να με λες Έβελυν, μεταξύ μας.
- Ό,τι λες εσύ είναι καλό, Έβελυν...
- Μμμ. Σωστά, ντάα[ρ]λινγκ... Φτιάξε μου τώρα ένα τζιν-τόνικ. Φτιάξε και κάτι για σένα. Κι έλα πιο κοντά, μην κάθεσαι πια στην πόρτα...
- Να έρθω πρώτα πιο κοντά ή να φτιάξω τα ποτά πρώτα, 'Εβελυν;
- Ω, μα γιατί να είσαι τόσο χαζός... Τέλος πάντων, καμμία γυναίκα του κύκλου μου δεν έχει για εραστή έναν έξυπνο μπόντυγκαρντ. Ο βλάκας μπόντυγκαρντ εραστής είναι απαραίτητο αξεσουάρ. Τα ποτά πρώτα, ντάρλινγκ, τα ποτά.
*ο τετράγωνος τύπος πλησιάζει το μπαράκι και μετά από λίγη ώρα πλησιάζει στο κρεββάτι με τα ποτά*
- Ορίστε.
*η κυρία πίνει μια γουλιά και κοιτάζει τον τετράγωνο με συγκατάβαση*
- Πότε σε προσλάβαμε εσένα είπαμε;
- Πριν δυο μήνες.
- Α, ναι, σωστά. Και πώς σε λένε;
- Στάθη... ε... Σταν.
- Α, ναι, Σταν. Το 'Στάθης' να το ξεχάσεις, είναι πασσέ.
*αφήνει με φόρα το μισοάδειο ποτήρι της στο κομοδίνο*
- Και τώρα δείξε μου τι μπορείς να κάνεις, μπέιμπυ...
*ματς-μουτς, γκνταμπ-γκντουμπ, τριζ-τριζ, αχ-ωχ*

- Πήγαινε τώρα, σε λίγο θα επιστρέψει ο πλούσιος καθώς πρέπει επιχειρηματίας άνδρας μου και αν και είναι ιν να του τα φοράω δεν είναι πρέπον να με πιάσει στο κρεββάτι με το τεκνό. Και την άλλη φορά να μη φορέσεις αυτή τη γραββάτα. Δεν ταιριάζει με το νεγκλιζέ μου. Να βάλεις μια φλοράλ σε σάπιο μήλο.