Επί τόπου ποίησις

Μετά από πολύμηνη απουσία, δειλά-δειλά* επιστρέφω στις Τρελές, ή επιστρέφουν αυτές σε μένα - κάτι απ' τα δύο. Ή και τα δύο, τέλος πάντων.

Παραθέτω λοιπόν μερικά αυτοσχεδιαστικά στιχάκια που γεννήθηκαν σ' έναν παροξυσμό βλακείας εμού και του Ορφέως. Συνήθως γελούσαμε πολύ και δυσκολευόμασταν να τα απαγγείλουμε.

"Αν κάποια μέρα με αφήσεις, εγώ θα σε καταραστώ ποτέ σου να μην ξαναχύσεις αν δε γαμάς μικροαστό."

"Αν κάποια νύχτα στην αγάπη μου δώσεις εξιτήριο, θα σου σερβίρω το πρωί κορν-φλέικς με δηλητήριο."

"Αν ο μεγάλος σου έρωτας κομμάτια γίνει όλος, να πλυμμηρίσεις στο σκατό και να σ' ανοίξει ο κώλος."

"Το χέρι σου θα σου ζητώ, και θα κρατώ τουλίπες, γιατί εσύ μου χάρισες τις πιο ωραίες πίπες."

"Αγάπη μου πεθύμησα να σε γαμώ στον κώλο όπως παλιά το κάναμε κάθε πρωί στο μόλο."

"Τα μάτια σου τα όμορφα αν σ' τα γουρλώσει άλλη, θα σου τα βάλω να τα φας μ' ένα χρυσό κουτάλι."

~



*με πρώτη εμφάνιση στη συνεργασία με τη Ραψωδία που βρίσκεται στο post ακριβώς κάτω απ' αυτό